My space

Według Baudrillarda świat symulakrów jest wytworem naszej rozpaczliwej i żarłocznej pogoni za rzeczywistością - za prawdą i tożsamością. Dążąc do absolutnej pewności, stworzyliśmy świat skrajnie niepewny. Stworzyliśmy model świata, który nie odsyła do niczego poza samym modelem. W tej rzeczywistości: medialnej, wirtualnej, elektronicznej, aby powrócić do siebie, odzyskać własną tożsamość musimy wyłamać się z globalistycznego porządku znaków, w którym nie ma miejsca dla jednostki.

Cele:
– zastanowienie się nad problemem własnego miejsca na świecie,
– próba odzwierciedlenie siebie za pomocą określenia własnej przestrzeni,
– twórczej pracy zespołowej.

Przebieg ćwiczenia:
Część I
Dyskusja z uczestnikami o pojęciach miejsca i przestrzeni. Wspólne zastanowienie się nad sposobami ich przedstawienia.

Część II
Polecenie: Z elementów komputerowych zbuduj swoją przestrzeń. Spróbuj ją jak najbardziej wyróżnić by była jedyna i unikatowa – tylko twoja.
Pokaz/prezentacja:
Rozmowa z uczestnikami o tym co przedstawili i jakie elementy odróżniają ich przestrzenie od innych. Dyskusja o tym, czym jest własna przestrzeń.

Część III
Polecenie: Spróbujcie połączyć wasze przestrzenie w jedno miasto.
Pokaz/prezentacja:
Rozmowa z uczestnikami na temat realizacji: Czy teraz łatwo jest odróżnić poszczególne prace gdy są częścią dużego tworu? Co je odróżnia?

Uczestnicy: w wieku gimnazjalnym lub licealnym

Materiały:
części komputerowe, płyty pilśniowe 20 x 20 cm, klej typu kropelka lub plastelina, aparat fotograficzny.
Czas działania: 90 minut
Dokumentacja: w postaci fotograficznej

Bibliografia
1. Symulakry i symulacja, Jean Baudrillard, Sic!, Warszawa 2005 r.
2. Nowa szkoła. Wspieranie kariery ucznia, pod red. M. Taraszkiewicz, Codn, Warszawa 1997 r.
3. Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, pod red. K. Konarzewskiego, PWN, Warszawa 1995 r.
4. Sztuka nauczania. Szkoła, pod red. K. Konarzewskiego, PWN, Warszawa 1995 r.