Niezwykły przedmiot – Obiekty klamerkowe

Cele:
– Zmiana perspektywy postrzegania najbliższego otoczenia
– Poszukiwanie w prostych elementach codzienności inspiracji do twórczego działania
– Rozwijanie zaufania w grupie

Przebieg zajęć:
Część I
dokończcie zdanie „całuję zajączka w...” (jakąś część ciała) i do tej części przypnijcie klamerkę osobie siedzącej obok.

Część II
Wykonajcie rzeźbę z współuczestników poprzez wzajemne spinanie się klamerkami.

Część III
–obejrzyjcie spinacz/klamerkę tak jakbyście go widzieli po raz pierwszy w życiu
–spróbujcie zmienić formy klamerki tak, aby powstał zupełnie inny obiekt użytkowy

Prezentacja dzieł:
Obejrzyjcie wszystkie realizacje.
Powiedzcie z czym wam się kojarzą dzieła poszczególnych osób i jak określilibyście twórcę.

Uczestnicy: młodzież licealna
Miejsce: klasa
Materiały: klamerki, farby, pędzle, klej, koraliki, sznurki
Czas dzialania:120 minut
Artyści i dzieła: Marcel Duschamp „Fontanna” (1917), Claes Oldenburg „Wielki spinacz do suszenia bielizny„ (1976, Filadelfia)

Bibliografia:
Krystyna Janicka „Surrealizm”, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe,1985
Urszula Czartoryska „Od pop-artu do sztuki konceptualnej” Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1973
Osterwold Tilman „Pop art” Wydawnictwo:Koln:London:Taschen cop 2003

Opisy konkretnych realizacji, uwagi, refleksje:
Milena:
W powtarzalności pewnych wzorów istnieje dążenie do szczęścia.

Dagmara:
W działaniu estetycznym w sposób jasny i precyzyjny może zamanifestować się płeć twórcy. Kobiecość objawia się mocnymi, harmonijnymi połączeniami elementów, męskość natomiast poprzez silny nacisk na cechy konstrukcyjne obiektu.

Piotr:
Strach przed uszkodzeniem elementów (rozczłonkowanie klamerki) ogranicza przyjemność z kreatywnego działania.

Maciek:
Brak odwagi sprawia, że zawężamy używane przez nas środki ekspresji do minimum.

Tomek:
Ciekawość może przyczyniać się do chaosu, jednak liczy się umiejętność uporządkowania i wyłowienia poszczególnych wartości z całego zbioru.