III rok 2007-2008
Krzesło
Aleksandra Twardowska
Krzesło – autoportret, Pamięć – niepamięć
Opis realizacji:
Stare, zniszczone drewniane krzesło. Właściwe siedzisko zostało zastąpione
transparentną pleksą. Spód siedziska został zamknięty podobną przezroczystą
płaszczyzną, tak by obie, objęte ramą krzesła, tworzyły formę gablotki. Między
nimi umieszczone są zdjęcia, zniszczone, częściowo spalone.
Przesłanie: Traktowanie zdjęć jest
odbiciem naszych relacji ze sobą, ze swoją przeszłością. Są one poddawane
mimowolnym działaniom czasu, bez naszej wiedzy i intencji, bądź różnym celowym
zabiegom zależnym od tego, czy chcemy pamiętać, czy też nie
Jeśli nawet o
nich zapominamy, pozostawiamy głęboko w szufladzie, czy gdzieś na strychu
– to też o czymś świadczy. Niech zatem to krzesło będzie obrazem mojej
własnej gry z pamiętaniem i zapominaniem, z przeszłością i teraźniejszością.