Kamień i jego wspomnienia

Motto:
„Więc gdy możesz słuchać, słuchaj bo to miła jest nauka”.

Cele:
- zapoznanie uczestników z długotrwałym procesem powstawania skał,
- rozwijanie wyobraźni twórczej.

Przebieg warsztatu
Etap l
Rozważania o kamieniach
Gdzie możemy znaleźć najwięcej kamieni?
Ile kamień może mieć lat?
Gdzie kamień może znaleźć się niespodziewanie?

Etap II
Bajka o kamieniu
Usiądźcie wygodnie i zamknijcie oczy. Opowiem wam bajkę o zaczarowanym morskim kamieniu, który po latach wędrówki znalazł się w ciemnej, szarej piwnicy. Tam znalazł go chłopiec, który zabrał kamień do domu i dokładnie go umył. Kamień szczęśliwy, że ma przyjaciela wykorzystał swoje magiczne sztuczki i opowiedział chłopcu swoją historię:
„Byłem w górach, byłem w lasach, morzach, rzekach i jeziorach. Dobrze je znam, gdyż wiele lat podróżowałem przez nie sam. Kontynenty piękne tak, czerwień, mak tęczy szlak. Antarktyda zimna kraina, śniegiem sypie, mrozem chłodzi. Afryka słońcem gości, a słoń ze słonicą przyjmują gości. Wiele przeżyłem, wiele zobaczyłem, zbadałem szlaki w kosmosie ukryte. Czarne dziury, słoneczne plamy coś pięknego, nie do wiary! Wiec gdy możesz słuchać słuchaj bo to miła jest nauka".

Etap III
Polecenia
Weźcie do ręki jeden z wybranych kamieni i zamknijcie oczy. Wyobraźcie sobie, że kamień jest bardzo stary. Wiele przeżył, widział i dużo usłyszał. Kamień wszystko pamięta, ale nie potrafi mówić. Zastanówcie się przez chwilę i spróbujcie przedstawić na kamieniu jedno z jego przeżyć. Namalujcie jego wspomnienia.

Konfrontacja:
Połóżcie wszystkie swoje kamienie obok siebie. Każdy kamień jest inny i ma inne wspomnienia. Spróbujcie zgadnąć jakie wspomnienia przedstawili wasi koledzy.

Uczestnicy: Uczniowie z klasy III a.
Miejsce: Szkoła Podstawowa nr 56 w Łodzi, sala lekcyjna.
Materiały: Morskie kamienie, mazaki, kredki, korektory.
Czas: 45 min.
Bibliografia: „Kamień stary jak świat”, Aleksandra Żytkiewicz, 2007.

Opis wybranych prac
Kamienie Marcina:
Chłopiec używając minimum środków, na swoich kamieniach umieścił linearne przedstawienia koni i innych zwierząt. Moją ulubioną pracą jest szary kamień przedstawiający krowę i obok znajdującą się zagrodę. Zwierzęta za ogrodzeniem przedstawione są jako koła, gdyż widziane są z lotu ptaka.

Kamienie Karola:
Chłopiec zainspirował się bajką o jaskiniowcach i na jednym z kamieni za pomocą czerwonej kredki przedstawił linearną postać praczłowieka rozpalającego ogień. Inny kamień był pokryty czarną farbą. Jak stwierdził autor kamień wpadł do czarnej dziury i nic nie pamięta.

Kamienie Tomka:
Chłopiec posługiwał się wyłącznie kolorem. Zamalowywał kamienie na różne jednolite barwy. Dla każdego koloru przypisane było inne samopoczucie: zawstydzenie (różowy), miłość (czerwony), nieśmiałość (pomarańczowy).

Wybrane wypowiedzi
Karol - „Mój kamień jest czarny, ponieważ wpadł do czarnej dziury i nic nie pamięta”.
Tomek - „Ten jest niebieski, bo był w niebie”, „Ten kamień przeleżał na polu 1000 lat”.
Wojtek - „Ten kamień jest biały, bo przeżył epokę lodowcową 2”.
Marta - „Mój kamyczek wygląda różowo ponieważ się opalił”.
Ania - „Ten kamień wygrzewał się na słońcu i jest w kropki”.